قصه های آذربایجانی

بخشی از پیشگفتار:
قصه ها که بخشی از فولکلور را تشکیل میدهند، دیر زمانیست که در میان مردم رواج دارد و از آن استفاده می شود. قصه ها و افسانه ها در واقع نشاندهنده طرز تفکر، آرزوها، امیدها، خواسته ها و خلاصه بیان ادبی عوام در دورانهای مختلف و قدیمی و باستانیست. قصه ها دارای مبدا مشخص و معلومی نیستند و تعین دقیق رشد و انتقال آنها کاریست بس مشکل و بدون نتیجه. زیرا مواد فرهنگ و ادب عوام و بخصوص قصه ها از دورانهای بسیار قدیم سینه به سینه و بوسیله پدران به فرزندان انتقال یافته و به صورت امروزی درآمده است. چه بسا تغیر و تبدیلها مخصوصاً بوسیله نقالان در آنها بوجود آمده است، ولی آنچه که مسلم است اصالت و نتیجه گیری قصه ها حفظ شده و از گزند زمان محفوظ مانده است. قصه هائی هستند که دارای روایتهای مختلف بوده و در هر گوشه ای به شکلی بیان میشود ولی نتیجه گیری آنها یکیست. نمونه این امر قصه بززنگوله پا، است که در بسیاری از کشورهای همسایه ما به روایتهای مختلف نقل می شود، اما هدف و نتیجه گیری آنها یکیست و یا قصه آذربایجانی «قصه ابراهیم یتیم» که در این مجموعه آمده است، شباهت زیادی با قصه فارسی به نام پسر صیاد، دارد که در مجموعه پانزده افسانه روستایی کوهی کرمانی آورده شده است. مدتیست که فرهنگ دوستان و گردآورندگان مواد فرهنگ توده در سراسر جهان دست به جمع آوری فولکلور سرزمین خود زده، آنها را ثبت و ضبط می نمایند تا با پیشرفت علم و دانش و گسترش سینما و رادیواز محو و نابودی گنجینه های ادبیات گرانمایه پدران خود جلوگیری کنند، حتی پاره ای از این کشورها در این امر کار خود را بپایان رسانیده اند...